方山子传拼音版、注音及读音：

文学家：苏轼

fāng shān zǐ chuán

方山子传

　　 fāng shān zǐ，guānghuáng jiān yǐn rén yě。shǎo shí mù zhū jiāguō jiě wéi rén，lǘ lǐ zhī xiá jiē zōng zhī。shāo zhuàng，zhé jié dú shū，yù yǐ cǐ chí chěng dāng shì，rán zhōng bù yù。wǎn nǎi dùn yú guānghuáng jiān，yuē qí tíng。ān jū shū shí，bù yǔ shì xiàng wén。qì chē mǎ，huǐ guān fú，tú bù wǎng lái shān zhōng，rén mò shí yě。jiàn qí suǒ zhe mào，fāng sǒng ér gāo，yuē:" cǐ qǐ gǔ fāng shān guān zhī yí xiàng hū?" yīn wèi zhī fāng shān zǐ。

　　方山子，光、黄间隐人也。少时慕朱家、郭解为人，闾里之侠皆宗之。稍壮，折节读书，欲以此驰骋当世，然终不遇。晚乃遁于光、黄间，曰岐亭。庵居蔬食，不与世相闻。弃车马，毁冠服，徒步往来山中，人莫识也。见其所著帽，方耸而高，曰：“此岂古方山冠之遗象乎？”因谓之方山子。

　　 yú zhé jū yú huáng，guò qí tíng，shì jiàn yān。yuē:" wū hū!cǐ wú gù rén chén zào jì cháng yě。hé wéi ér zài cǐ?" fāng shān zǐ yì jué rán，wèn yú suǒ yǐ zhì cǐ zhě。yú gào zhī gù。fǔ ér bù dá，yǎng ér xiào，hū yú sù qí jiā。huán dǔ xiāo rán，ér qī zǐ nú bì jiē yǒu zì dé zhī yì。yú jì sǒng rán yì zhī。

　　余谪居于黄，过岐亭，适见焉。曰：“呜呼！此吾故人陈慥季常也。何为而在此？”方山子亦矍然，问余所以至此者。余告之故。俯而不答，仰而笑，呼余宿其家。环堵萧然，而妻子奴婢皆有自得之意。余既耸然异之。

　　 dú niàn fāng shān zǐ shǎo shí，shǐ jiǔ hǎo jiàn，yòng cái rú fèn tǔ。qián shí jiǔ nián，yú zài qí shān，jiàn fāng shān zǐ cóng liǎng qí，xié èr shǐ，yóu xī shān。què qǐ yú qián，shǐ qí zhú ér shè zhī，bù huò。fāng shān zǐ nù mǎ dú chū，yī fà dé zhī。yīn yǔ yú mǎ shàng lùn yòng bīng jí gǔ jīn chéng bài，zì wèi yī shì háo shì。jīn jǐ rì ěr，jīng hàn zhī sè yóu jiàn yú méi jiān，ér qǐ shān zhōng zhī rén zāi?

　　独念方山子少时，使酒好剑，用财如粪土。前十九年，余在岐山，见方山子从两骑，挟二矢，游西山。鹊起于前，使骑逐而射之，不获。方山子怒马独出，一发得之。因与余马上论用兵及古今成败，自谓一世豪士。今几日耳，精悍之色犹见于眉间，而岂山中之人哉？

　　 rán fāng shān zǐ shì yǒu xūn fá，dāng de guān，shǐ cóng shì yú qí jiān，jīn yǐ xiǎn wén。ér qí jiā zài luò yáng，yuán zhái zhuàng lì yǔ gōng hóu děng。hé běi yǒu tián，suì dé bó qiān pǐ，yì zú yǐ fù lè。jiē qì bù qǔ，dú lái qióng shān zhōng，cǐ qǐ wú de ér rán zāi?

　　然方山子世有勋阀，当得官，使从事于其间，今已显闻。而其家在洛阳，园宅壮丽与公侯等。河北有田，岁得帛千匹，亦足以富乐。皆弃不取，独来穷山中，此岂无得而然哉？

　　 yú wén guānghuáng jiān duō yì rén，wǎng wǎng yáng kuáng gòu wū，bù kě dé ér jiàn。fāng shān zǐ tǎng jiàn zhī yú?

　　余闻光、黄间多异人，往往阳狂垢污，不可得而见。方山子倘见之欤？