满江红·正好花时拼音版、注音及读音：

文学家：刘将孙

mǎn jiāng hóng zhèng hǎo huā shí

满江红·正好花时

zhèng hǎo huā shí，hū bàn décōng cōng lái qù。dào yī wǎng wú qíng，què yòu bié pín chóu wǔ。sì hǎi yún huán gāo yàng jì，zhǎng sī hóng xiù fēn lù。guài jìn láibù yuàn kè zhān hán，chán juān wù。
huáng huā yuē，zhōng nán jù。céng wèi kěn，qīng yuán zhù。zhǐ zhòu sī yè mèng，qiǎn zhēn dī sù。lián zǐ bò kāi shuí zài yì，xú niáng yī xiào lái hé mù。yòu zhēng zhījì mò bái tóu yín，hán jī sù。bì shān jiàn rén，shì jiàn ān，cí zhōng yún huán hóng xiù，jiē jiàn jìn jǐng，lián yì xú hé，jiē jiàn gù yǒu míng jì，xì cún qí xìng míng，zhī zhě kě yī xiào yě。
正好花时，忽办得、匆匆来去。道一往无情，却又别颦愁妩。四海云鬟高样髻，长思红袖□分路。怪近来、不怨客毡寒，婵娟误。
黄花约，终难据。曾未肯，清园住。只昼思夜梦，浅斟低诉。莲子擘开谁在薏，徐娘一笑来何暮。又争知、寂寞白头吟，寒机素。碧山建人，仕建安，词中云鬟红袖，皆建近景，莲薏徐何，皆建故有名妓，戏存其姓名，知者可一笑也。